Door Gonda van den Heuvel
In het RD (31 maart) stond een ingezonden stuk ‘infecteert de tijdgeest ook de SGP?’ waarin stelling wordt genomen tegen het passief vrouwenkiesrecht. De auteurs zijn er goed voor gaan zitten, want zelfs het gebruik van het woord ‘gewetensvrijheid’ wordt te licht bevonden. Vlissingen ‘doet wat goed is in eigen ogen’, en dat is natuurlijk helemaal niet Bijbels. Voor het gemak wordt vergeten dat ‘gewetensvrijheid’ vaker wordt gebruikt bij middelmatige zaken waarbij de Bijbel op verschillende manieren kan worden geïnterpreteerd. Zo wordt in het SGP beginselprogramma gewetensvrijheid toegepast op het actief vrouwenkiesrecht en ook rond een thema als vaccineren wordt geen stellige uitspraak gedaan.
Zoals de heren in hun schrijven terecht benoemen wordt over het vrouwenkiesrecht verschillend gedacht binnen de partij. En dat is niet pas iets van de laatste jaren. Het is ook geen glijdende schaal of tijdgeest-ding, zoals standaard wordt gesuggereerd. Het is zelfs niet afgedwongen door vrouwen. In 1984 kreeg Riet Grabijn het partijlidmaatschap aangeboden van het SGP hoofdbestuur, vanwege haar steengoede brief in de Telegraaf waarin zij het opnam voor de partij. En niet onbelangrijk om te noemen: haar lidmaatschap werd aangeboden zonder beperking. Overigens was er destijds al een handvol vrouwen lid. Dat kon ook, want het partij lidmaatschap gold voor ‘personen’, zonder onderscheid naar sexe. Daarna is, toen binnen de partij kritiek ontstond en mevrouw Grabijn weigerde haar lidmaatschap in te leveren ‘voor de lieve vrede’, artikel 10 tot stand gekomen.
Ik heb weinig behoefte me te mengen in een theologische discussie, aangezien ik geen theoloog ben. Na enkele decennia van discussie rond ‘het vrouwenstandpunt’ verwacht ik geen nieuwe theologische inzichten. Maar ik laat me graag verrassen. Misschien moet de discussie breder gevoerd worden en moet ook gekeken worden naar de opleving van een seculiere vorm van conservatisme en een herwaardering van ‘masculiniteit’ in de wereld. Over wereldse invloeden gesproken. In hoeverre beïnvloed deze trend het huidige denken over man/vrouw verhoudingen? Letten we op dat we ons niet verlagen tot het niveau van Andrew Tate en zijn kornuiten.
Ik wil de bal graag terugleggen en de vraag stellen of het werkelijk de moeite waard is deze onnodige verdeeldheid oeverloos te verlengen, met alle pijn van dien, en dat terwijl al jarenlang vrouwen actief zijn voor de partij? Bij het toepassen van gewetensvrijheid wordt deze zaak middelmatig en komt er een einde aan de impasse, is de SGP eindelijk af van haar achilleshiel. Wat zal het voor de partijleiders heerlijk zijn om zonder meel in de mond te kunnen spreken.
